Wizja Shambhali

W całej historii istnieją przykłady podejmowania prób stworzenia oświeconej społeczności, która byłaby wyrazem godności, jakiej można doświadczyć w ludzkim życiu. Połączenie duchowej wizji i praktyki medytacji z praktycznym podejściem tworzenia „oświeconej społeczności”, tworzy niezwykły kontekst indywidualnej drogi życiowej, spełniającej się w otoczeniu rozkwitającej kultury.

W wielu krajach Azji istnieje mit o królestwie Szambali. W tym oświeconym królestwie, gdzie zarówno władcy jak i obywatele byli mądrzy i łagodni, a jednocześnie pełni mocy, panował pokój i pomyślność. Oczywiście łatwo uznać tego rodzaju legendę za jeszcze jeden mit o utopii. Ale można również spojrzeć na nią jako na wyraz głębokiej ludzkiej tęsknoty za życiem, które jest dobre, radosne i sensowne. Taka tęsknota była i jest uznawana przez wielu urzeczywistnionych nauczycieli tybetańskiego buddyzmu jako potencjał, na którym opiera się ścieżka wiodąca ku oświeceniu. Nauczyciele ci od wieków przekazywali wizję Szambali z pokolenia na pokolenie. Z tego punku widzenia nie jest istotne czy legenda Szambali ma podłoże historyczne czy też nie. Potencjał dla urzeczywistnienia królestwa Szambali istnieje w każdym z nas.

Podstawą wizji Szambali jest prosta lecz głęboka obserwacja, że jeśli chcemy ustanowić oświecone społeczeństwo, musimy w pełni zdać sobie sprawę z naszego ludzkiego potencjału. Tylko wówczas możemy ofiarować go innym i pomóc im. Znaczy to, że musimy przestać się obawiać tego, kim jesteśmy. Dlatego ścieżka Szambali nazywana jest ścieżką wojownika – człowieka, który żyje bez lęku. Gdy osiągamy nieustraszoność w akceptowaniu samego siebie wówczas rodzi się w nas niewyczerpana łagodność, współczucie i spontaniczna chęć pomocy innym.

W praktyce, Szambala jest zarówno duchową ścieżką nauk i medytacji, która pomaga nam w pracy z własnym umysłem, jak i drogą służenia innym; drogą nawiązania więzi ze światem. Są to nauki żywe i odpowiednie na nasze czasy. Dzięki nim możemy otworzyć drzwi współczucia i troski o siebie oraz innych.


Chögyam Trungpa Rinpoche

„Choć tradycja Szambali zbudowana jest na mądrości i łagodności buddyzmu, posiada też swoje własne, niezależne podstawy, które bezpośrednio kształtują to, kim i czym jesteśmy jako ludzkie istoty. W obliczu wielkich problemów, którym ludzkość musi sprostać, coraz ważniejszym wydaje się być odnalezienie prostej i nie-sekciarskiej drogi pracy nad sobą i dzielenia się swoim zrozumieniem z innymi. Nauki Szambali, szerzej znane jako „Wizja Szambali”, są jedną z prób wspierania zdrowej egzystencji – własnej i innych” – The Dorje Dradül, the Druk Sakyong of Shambhala.